تبع - به فتح تاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَبَع (به فتح تاء و باء) یا اتبّاع از مفردات نهج البلاغه، به معنای پیروی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در نامه‌ای خطاب به محمد بن ابی بکر استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَبَع (به فتح تاء و باء) به معنای پیروی آمده است خواه معنوی باشد مانند: «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها.» و خواه به طور محسوس و دنبال کردن باشد مانند: «وَ جاوَزْنا بِبَنِی اِسْرائِیلَ.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای به محمد بن ابی بکر می‌نویسد: «صلّ الصلاة لوقتها الموقّت لها، و لا تعّجل وقتها لفراغ و لا تؤّخرها عن وقتها لاشتغال و اعلم ان کل شی‌ء من عملک تبع لصلوتک.» «متابعت»: به معنای موافقت. «تتابع»: به معنای پی در پی بودن. «تباع»: به معنای تابع شدن. «تتبع»: از باب تفعّل، به معنای تطلب و جستجو کردن. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تبع»، ص۱۷۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|